Magnificat ìå÷àñ à', 46-55
Magnificat anima mea Dominum. øåÉîÂîÈä ðÇôÀùÑÄé àÆúÎéÀäåÉÈäÓ 
Et exultavit spiritus meus åÇúÌÈâÆì øåÌçÄé 
in Deo salutari meo. áÌÅàìÉäÅé éÄùÑÀòÄéÓ
Quia respexit humilitatem ancillae suae. àÂùÑÆø øÈàÈä áÌÈòÃðÄé àÂîÈúåÉ
Ecce enim ex hoc beatam me dicent ëÌÄé äÄðÌÅä îÅòÇúÌÈä éÀàÇùÌÑÀøåÌðÄé
omnes generationes. ëÌÈìÎäÇãÌåÉøåÉú.
Quia fecit mihi magna, ëÌÄé âÀãåÉìåÉú òÈùÒÈä ìÄé
qui potens est, et sanctum nomen eius. ùÑÇãÌÈé åÀ÷ÈãåÉùÑ ùÑÀîåÉÓ
Et misericordia a progenie in progenies, åÀøçîéåÉ ìÀãåÉøé ãÌåÉøÄåú 
timentibus eum. òÇì éÀøÅàÈéåÓ
Fecit potentiam in bracchio suo, âÌÀáåÌøåÉú òÈùÒÈä áÌÄæÀøåÉòåÉ 
dispersit superbos mente cordis sui. ôÌÄæÌÇø âÌÅàÄéí áÌÄîÀæÄîÌåÉú ìÄáÌÈíÓ
Deposuit potentes de sede et exaltavit humiles. äåøéã ùìéèéí îÄëÌÄñÀàí åÇéÌÈøÆí ùÑÀôÈìÄéíÓ
Esurientes implevit bonis, øÀòÅáÄéí îÄìÌÅà  ëì  èåÉá
et divites dimisit inanes. åÇòÂùÑÄéøÄéí ùÑÄìÌÇç øÅé÷ÈíÓ
Suscepit Israel puerum suum ðÆòúÇø ìÌÀéÄùÒÀøÈàÅì òÇáÀãÌåÉ 
recordatus misericordie suae. åéÄæÀëÌåÉø àÆúÎøÇçÂîÈéåÓ
Sicut locutus est ad patres nostros, ëÌÇàÂùÑÆø ãÌÄáÌÆø àÆìÎàÂáåÉúÅéðåÌ 
Abraham et semini eius in saecula. ìÀàÇáÀøÈäÈí åÌìÀæÇøÀòåÉ òÇãÎòåÉìÈí
áøàùéú ôø÷ â
èæ àÆì-äÈàÄùÌÑÈä àÈîÇø äÇøÀáÌÈä àÇøÀáÌÆä òÄöÌÀáåÉðÅêÀ åÀäÅøÉðÅêÀ áÌÀòÆöÆá úÌÅìÀãÄé áÈðÄéí.